سلام من مريم ام يكي مثل همه دختر هاي دنيا اما دختري كه مثبت انديش و معتقد به وجود خداست و هر روز با اميد به اينكه امروز ميتونه روز بهتري از ديروز باشه چشم باز ميكنه. كسي كه هيچ وقت از زمين خورن نا اميد نميشه بلكه هر دفعه با اميد بيشتر از زمين بلند ميشه گرد و خاك ها رو پاك مي كنه و مشتاقانه كتاب زندگي را ورق ميزنه. و اما ( اميد وارم از مطالب لذت ببريدو نظر يا دتون نره)
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
بگو خدايا بگو تا بزرگ نشدم بهم بگو تا هيچ وقت نخواهم كه داشته باشم
تا هيچ وقت مثل بيشتر آدمك هات بد نشم
اصلا چرا
كمتر زندگي ميكنن فكر ميكنم گاهي آدم بزرگا يادشون ميره به خاطر كار زندگي ميكنن يا به خاطر زندگي كار
به خاطر كار دعوا ميكنن داد ميزنن جدا ميشن نفرت پيدا ميكنن و رابطه هاي دوستانشون كم كم بي رنگ ميشه
نميخندن چون خودشون براي خودشون دغدغه اي ندارن
من نميخوام بزرگ شدم يادم بره وقتي يكم كوچيك تر بودم با خدا هرشب حرف ميزدم ستاره هاشو توي آسمونش براش مي چيندم
بهش ميگفتم چقدر دوسش دارم و خدا رو هر شب در آغوش ميگرفتم
چرا چرا آدم بزرگااينقدر زود فراموش ميكننيه روزي يه جايي يه وقتي بچه بودن پاك بودن خوب بودن اما حالا
آهاي ي ي يآدم بزرگا گوش كنيد بشنويد
خدا دوستتو ن داره چون مثل شما هابد نيست مثل خيلي هاتون بي معرفت نيست چون با
مَرامه چون نفرت و كينه از هيچ كس نداره چون مثل شما ها بد نيست
خدا نقاشيتون كرد تا بهتون بگه باهم باشين
دوست باشين ، بخندين
دستاي همو بيشتر از قبل بفشاريد و به هم بگيد چقدر بدون هم تنهاييد
امروز دلم بيشتر براي مامانم تنگ شده
امروز دلم ميخواد بهتر باشمبهتر با معرفت تر
خدا جون
نامردي يعني چي؟
اينو از بزرگا شنيدم
بَده؟
اگه بده من دوسش ندارم
من نامرد نيستم من مرد هم نيستم من
نقاشيه قشنگ خدام نمي خوام مثل خيليا زشت شم من ميخوام يكم زيبا تر هم بشم
پس چرا زيبا نباشيم
چرا بايد بيشتر خاكستري باشيم تا سفيد
يادمون باشه اگه خدا هم ميخواست مثل ما بِشه چقدر بد ميشد
پس چرا ما يكم مثل خدا نباشيم ........
خدايا من ميخوام مثل تو خوب باشم نه به اندازه ي تو اما كمي شبيه تو
هنوز هم ميشه خوب بود
يكم بيشتر بخنديد يكم بيشتر دوست داشته باشيد و يكم بيشتر كار هاي عجيب و جالب و حتي
كودكانه بكنيد گاهي با خدا مثل بچه ها حرف بزنيد.
دوستتون دارم دوستان خدا دوستم
از من تا خدا فاصله اي نيست بين كلمات
از من تا خدا فاصله اي نيست بين زمين و آسمان
اما
از من تا خدا فاصله زياده از اينجايي كه ايستادم و دارم براش دست تكون ميدم
از من تا خدا فاصله زياده بين آدمك هايي كه فراموشش كردن خدا رو
اما من ميخوام يه نردبون بسازم از حياط خونمون تا آسمونت
هرشب بيام اون بالا باهات حرف بزنم در آغوش بگيرمت باهات بخندم روي ابرا غلط بزنم و بهت بگم هيچ وقت آدمك ها تو تنها نذار همشون خوبن اما بلد نيستن خوبي كنن
همشون مهربونن اما نميدونن چطوري بايد خوبي كنن
يادشون بده ......
شب بخير
من ميرم بخوابم يه ستاره ديگه ميبرم تا مثل ستاره هاي قبلي بزارم توي دنياي تاريكمون تا يكم
بعضیا فکر میکنند اگه شکست بخورندیعنی به اخر خط رسیدن....وبایدبرن بمیرن.........باکسی حرف نمیزنند یه گوشه کز میکنند و فقط به شکست فکر میکنند......
اونا میگن شکست به این معنی که دیگه به هدفمون نمیرسیم.........
.ساده لوح بودیم یا دیگه باید تسلیم بشیم............
شکست به این معنی نیست
چون باید از یه راه دیگه به هدفم برسم
ساده لوحی نیست چون به اندازه کافی جرات وجسارت داشته ام
تسلیم نمیشم چون واسه جبران این شکست میخوام بیشترتلاش کنم...................بعضی ها هم فکر میکنند دقیقه۹۰یعنی تلاش در اخرین لحظه
ولی
به نظر من این جوری نیست دقیقه۹۰یعنی تلاش تا اخرین لحظه
تلاش همراه با صبر باعث میشه همه پیروز باشیم و از شکست های گذشتمون درس بگیریم پس چی شد؟؟؟؟
شکست های گذشته یعنی کلید رسیدن به پیروزی
م::یا راه ورسم همدلی رانیاموختیم...........یا/بنی ادم اعضای یکدیگرند/فقط شعریست برای تزئین کتاب ها وتابلوها
م2::ازقدیم گفتن ادم دروغگووقتی واسه یه دروغ لنگ میمونه یه حرف راست میزنه.......اماچراباید دروغ بگی که بعدا همون یه حرف راستت روهم کسی باورنکنه............
رقص قطره هاي بارون كه با ترتيب خاصي با شيشه بر خورد ميكردن تماشايي بود
و صداي موسيقي دلنشين باد شنيدني
ديشب من از پشت شيشه با سمينار زيباي باران هم صدايي ميكردم
اما دلم نيومد مثل اون ها نبارم مثل اون ها خيس نباشم
رفتم توي حياط دستامو باز كردم سرمو بالا بردم و بي ريا باريدم بي ريا باروني شدم
ميتونستم ببينم ماه رو ميتونستم حس كنم دست ستاره ها و نگاه آسمون رو
يه لحظه احساس عجيبي بهم دست داد يه حسي كه برام تازگي داشت
احساس كردم يكي داره از پشت نوازشم ميكنه برگشتم
اما
كسي نبود
هيچ كس نبود
سرمو بالا كردم با تمام وجودم با تمام سكوتم از خدا خواستم امشب منو ببينه ميخوام يه راز بهتون بگم
يه راز بين من و تو
هر وقت ديدي آسمون داره رعد ميزنه داره بغضشو ميشكنه زود برو به بالا ترين جاي خونتون يا هر جا كه هستي دستتو دراز كن به سمت آسمون بهش بگو ببار من اولين قطره ي اشكتو ميگيرم مطمئن باش
و من ديشب رفتم رو پشت بوم خونه اولين قطره ي اشك آسمونو گرفتم ميدوني چرا اينو گفتم به خاطر اين كه اگه بگيريش خدا تا 40 روز بهت نگاه ميكنه
شايد بگي دروغه شايعه است چِرته
باشه هرچي تو بگي اما امتحان كن امتحانش ضرري نداره وقتت رو هم زياد نميگيره
بعدش اگه گرفتي از خدا بخواه حاجتاتو خواسته هاتو ازش بخواه باهاش حرف بزني
مطمئن باش جوابتو ميده زود تر از بقيه روزا ميده
امتحان كن
خدايا خدايا خدايا دوسِت دارم بابت همه چيز ازت ممنونم
بابت سلامتيم بابت خانواده خوبم بابت دوست ها و رفقايي كه به فكر منن و دوست دارم و خوشحالم چون من تويي دارم و تو چون خودت نداري
:: بازدید از این مطلب : 769
پرنده بر شانه هاي انسان نشست.انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت: "اما من درخت نيستم.تو نمي تواني روي شانه ي من آشيانه بسازي."
پرنده گفت:"من فرق درخت ها و آدم ها را خوب مي دانم. اما گاهي پرنده ها و آدم هارا اشتباه مي گيرم."
انسان خنديد و به نظرش اين خنده دارترين اشتباه ممکن بود.
پرنده گفت:"راستي،چرا پر زدن را کنار گذاشتي؟"انسان منظور پرنده را نفهميد،اما باز هم خنديد.
پرنده گفت:"نمي داني، توي اسمان چه قدر جاي تو خالي ست." انسان ديگر نخنديد.انگار ته ته خاطراتش چيزي را به ياد اورد. چيزي که نمي دانست چيست.شايد يک آبي دور.يک اوج دوست داشتني.
پرنده گفت:"غير از تو،پرنده هاي ديگري را هم ميشناسم که پر زدن از يادشان رفته است.درست است که پرواز براي يک پرنده ضرورت است،اما اگر تمرين نکند فراموش مي شود."
پرنده اين را گفت و پر زد.انسان رد پرنده را دنبال کرد تا اين که چشمش به يک آبي بزرگ افتاد و به ياد اورد روزي نام اين آبي بزرگ بالاي سرش،آسمان بود و چيزي شبيه دلتنگي توي دلش موج زد.
آن وقت خدا بر شانه هاي کوچک انسان دست گذاشت و گفت:" يادت مي آيد تو را با دو بال و دو پا آفريده بودم؟ زمين و آسمان هردو براي تو بود. اما تو آسمان را نديدي.راستی،عزيزم،بال هايت را کجا جا گذاشتي؟"
انسان دست بر شانه هايش گذاشت و جاي خالي چيزي را احساس کرد. آن وقت رو به خدا کرد و گريست...
هنوز خدا خيلي مهربونه اما ماه رمضان مهربان مهربان ترين ها بود يعني بيشتر از گناهانمون ميگذشت
خوب
گفتم براتون چند تا پيام تبريك بزارم اگه خواستيد استفاده كنيد
- کم کم غروب ماه خدا ديده مي شود صد حيف ازين بساط که برچيده مي شود در اين بهار رحمت و غفران و مغفرت خوشبخت آنکسي ست که بخشيده مي شود عيد شما مبارک
فرازهايي از دعاي وداع امام سجاد-ع با ماه رمضان: بدرود اي بزرگترين ماه خداوند و اي عيد اولياي خدا... بدرود اي ماه دست يافتن به آرزوها... بدرود اي ياريگر ما که در برابر شيطان ياريمان دادي... بدرود اي که هنوز فرا نرسيده از آمدنت شادمان بوديم و هنوز رخت برنبسته از رفتنت اندوهناک.
* التماس دعا*
خداحافظ اي ماه غفران و رحمت خداحافظ اي ماه عشق و عبادت خداحافظ اي ماه نزديکي بر آرزوها خداحافظ اي ماه مهماني حق تعالي خداحافظ اي دوريت سخت و جانکاه خداحافظ اي بهترين ماه الله
حلول ماه عيد و شادي مسلمين است پايان ماه روزه، براي صائمين است نشاط و افتخار و شادي و سربلندي از محک الهي براي مؤمنين است
عيد سعيد فطر و پايان ماه صيام بخواهيم از خداي ذو الجلال و الکرام که تا سال آينده، صفا و پاکي دل حفظ بشه و نباشيم از انسانهاي غافل .
عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت ؛ .........صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت.
رفتار من عادی است اما نمی دانم چرا این روزها از دوستان و آشنایان هرکس مرا می‌بیند از دور می‌گوید: این روزها انگار حال و هوای دیگری داری!
اما من مثل هر روزم با آن نشانیهای ساده و با همان امضا، همان نام و با همان رفتار معمولی مثل همیشه ساکت و آرام
این روزها تنها حس می کنم گاهی کمی گنگم گاهی کمی گیجم حس می‌کنم از روزهای پیش قدری بیشتر این روزها را دوست دارم گاهی
- از تو چه پنهان - با سنگها آواز می‌خوانم و قدر بعضی لحظه‌ها را خوب می‌دانم این روزها گاهی از روز و ماه و سال، از تقویم از روزنامه بی خبر هستم
حس می‌کنم گاهی کمی کمتر گاهی شدیدا بیشتر هستم حتی اگر می‌شد بگویم این روزها گاهی خدا را هم یک جور دیگر می‌پرستم
از جمله دیشب هم دیگرتر از شب‌های بی‌رحمانه دیگر بود: من کاملا تعطیل بودم اول نشستم خوب جوراب‌هایم را اتو کردم تنها - حدود هفت فرسخ - در اتاقم راه رفتم با کفش‌هایم گفتگو کردم و بعد از آن هم رفتم تمام نامه‌ها را زیر و رو کردم و سطر سطر نامه‌ها را دنبال آن افسانه‌ی موهوم دنبال آن مجهول گشتم چیزی ندیدم تنها یکی از نامه‌هایم بوی غریب و مبهمی می‌داد انگار از لابه لای کاغذ تا خورده‌ی نامه بوی تمام یاس‌های آسمانی احساس می‌شد
دیشب دوباره بی تاب در بین درختان تاب خوردم از نردبان ابرها تا آسمان رفتم در آسمان گشتم و جیب‌هایم را از پاره‌های ابر پر کردم جای شما خالی! یک لقمه از حجم سفید ابرهای تُرد یک پاره از مهتاب خوردم
دیشب پس از سی سال فهمیدم که رنگ چشمانم کمی میشی است و بر خلاف سال‌ها پیش رنگ بنفش و ارغوانی را از رنگ آبی دوست‌تر دارم
دیشب برای اولین بار دیدم که نام کوچکم دیگر چندان بزرگ و هیبت آور نیست
این روزها دیگر تعداد موهای سفیدم را نمی‌دانم
گاهی برای یادبود لحظه‌ای کوچک یک روز کامل جشن می‌گیرم گاهی صد بار در یک روز می‌میرم حتی یک شاخه از محبوبه‌های شب یک غنچه مریم هم برای مردنم کافی است
گاهی نگاهم در تمام روز با عابران ناشناس شهر احساس گنگ آشنایی می‌کند گاهی دل بی دست و پا و سر به زیرم را آهنگ یک موسیقی غمگین هوایی می‌کند
اما غیر از همین حس‌ها که گفتم و غیر از این رفتار معمولی و غیر از این حال و هوای ساده و عادی حال و هوای دیگری در دل ندارم رفتار من عادی است
خوب شايد بگيد چه ربطي داره كه من هر دفعه سه تا عنوان به ظاهر جدا مي نويسم
اما نه
يكم فكر كنيد
حالا براتون ميگم فقط يكم عميق تر از من بينديشيد
انتظار كار بيشتر عاشقاست عاشقايي كه هميشه يا بيشتر مواقع با مشكلات دست و پنجه نرم كرده (خوب اينو بدونيد كه زندگي بدون مشكلات تا حدي بي معناست چرا؟خوب يك مثال ساده براتون ميزنم يك نان وا وقتي بخواد يك نون خوش مزه خاش خاشي بپزه اول بايد مواد را حاضر كنه بعد بايد با هم مخلوط كنه خوب ورز بده و روش ضربه بزنه بعد ببره تو تنور تا خوب پخته بشه بعد روي يك ميخ ميزاره تا سرد بشه و اون وقته كه از خوردنش لذت ميبريم يا ميشه يك مثال ديگه زد
بيل دسته يك كشاورز رو ديديد خوب ميبينيد كه دسته بيل تا وسطاش كه با خاك سرو كار نداره زنگ زده و اون قسمت سر بيل و نيم تنش چقدر صاف و سيقل داده و سالم تره چون مدام داره با خاك برخورد ميكنه ضربه ميبينه)
خوب ديگه ميبينيد انسان با مشكلاته كه پخته ميشه سيقل پيدا ميكنه و ميتونه تغيير كنه و خودش را براي هر اتفاق خوب و روبرو شدن با مشكلات آماده كنه
و خوشبختي
خوشبختي اين نيست كه ما هر وقت هيچ مشكلي نداشتيم هر وقت تونستيم به آرزو هامون برسيم و دنيا بر وفق مراد ما بود ما خوشبختيم
نه
نه
نه
اصلا اين طور نيست در حقيقت همه ما خوشبختيم به چند دليل
1.ما در اين مرحله از زندگي مشكلات و اتفاقات خيلي بد و به قول خودمون حل نشدني يا مشكلات جانبي و طاقت فرسا و... داريم اما هر وقت كه ميخوريم به بن بست بايد با خودمون فكر كنيم مي تونست از اين بد تر هم باشه.
2.ما بايد بله بايد در تمام مراحل زندگي ممنون خداي بزرگ باشيم حتي حتي اگه لب پرتگاه ايستاديم.
3.و در آخر هميشه خوشبختيم چون كساني رو داريم تا به فكر ما باشند تا مثل خاندواده ما پشت محكم ما باشند،خدايي داريم كه هميشه دوستمان دارد به صلاح ما كار ميكند هميشه فرصت ميدهد و برايمان پل جبران ميسازد تا ما كاملش كنيم.
واما كوتاه تر.......
پس ببينيد
زندگي گاهي انتظاره
انتظار براي ظهور مهدي انتظار براي مسافر راه گم كرده انتظار براي نزديك تر شدن به معبود انتظار براي ديدن يار و و و ....
خوشبختي
ما در همه وقت و در همه حال چه غرق در مشكلات و چه نجات يافته از گودال مشكلات خوشبختيم چون خوشبختي احساس است احساس
پس احساس كنيد هميشه خوشبختيد تا واقعا خوشبختي را بيابيد
و
مشكلات
هميشه هست و زندگي بدونه آن چندان معني دار نيست اما بايد براي حلش حركت كردحتي اگر هزاران بار شكست بخوريد باز هم بلند شويد و بگوييد من شكست نخوردم فقط چندين بار ياد گرفتم مشكلم يا اتفاقي كه برايم رخ داده اين گونه حل نميشود
دوباره و دوباره ها سلامي كه با تمام وجود تقديمتان ميكنم
مي خوام امروز براتون در مورد سه تا موضوع صحبت كنم مي خوام براون بگم بگم بگم اونقدر كه بفهميد كجاي كاريد:
1.زندگي
.2عشق
.3مرگ
چقدر در مورد اينا مي دونيد فكر ميكنيد چه رابطه اي بين اين هاست
خوب يه خلاصه خيلي خيلي كوچيك براتون ميگم
همه ما به دنيا اومديم بزرگ شديم و داريم زندگي ميكنيم زندگي كه به نظر خودمون خوب يا بده اما در اين زندگي خوب يا بد ناگهان عشق به ميدان مي آيد و يك زندگي را ويران يا آباد ميكند پس از مدتي مرگ به اين درگيري ما با خودمون خاتمه ميدهدو دوباره پس از مرگ زندگي ديگري آغاز ميشودزندگي كه ميتوان با صراحت گفت نتيجه زندگي قبل از مرگ است ......
و اما كوتاه تر
زندگي كه با عشق (شروع و پايان يابد) پس از مرگ هم زيبا خواهد بود.
پس بياييد كمي درك كنيم بفهميم كه زندگي با عشق حقيقي معناي واقعي به خود ميگيرد
پس چرا كمي در واقعيت زندگي نكنيم
ياعلي
اما از فردا مي خواهيم سه موضوع با عناوين مرتبط پيدا كنيم و در موردشان چند سطري سخن بگوييم
به دليل اين كه خيلي ها فكر مي كنند زندگي ميدان نبرد است يا بايد جنگيد و كشت يا بايد كشته شد
اما اين طور نيست در پايان به اين نتيجه خواهيد رسيد
کبرى ؟ پدر و مادرم بفدایت و خودم بلاگردان و سپر پیش روى تو باشم......
********
دل را می برد پیش خود آقا...یاد گذشته میفتم که بعد از مطالعه کتاب های زیادی راجع به تشرفات افراد مختلف خدمت امام زمان (عج) و شنیدن جمله ی آقای بهجت که گفته بودند یک منتظر همین که هر روز به فکر آقا باشد و به ایشون فکر کند از عهده ی انتظار خوب برآمده- و میدانیم که در این جمله و این طرز فکر دنیا دنیا حرف نهفته است و عمل"اَیْنَ" برای من تجلی پیدا کرده بود و در خیابانها به دنبال آقا میگشتم و یا قیافه ای شبیه به ایشون و تقریبا شاید بشه گفت مثل دیوانه ها اینور و اونور رو نگاه میکردم!....چه لذت بخش بود....حیف که این حال و هوا زیاد دوام نیاورد و دیگر حتی لایق چشم دواندن هم نبودم!
صاحب من گرچه زیاد به تو فکر نمیکنم و خیلی نالوطی و بی معرفت هستم اما همه مثل من نیستن....شیعیانلوطی و بامعرفت و عاشق زیاد داری! به خاطر آنها بیا!
ولی یه چیز رو میدونی که عشق و حُبٌ تو لوطی و نالوطی برنمیداره....همه ، خوب و بد ، همه دوستت دارن و منتظرتن!...
دیگه خودتم یه نگاهی به من بکن دیگه-میدونی که چقدر ضعیفم-که وقتی میای و اگه من بودم حداقل بتونم تاب وجود نازنین شما رو بیارم و خجالت نکشم..یه گوشه ی چشم بنداز تا منتظر خوبی باشم!....تا منتظرهای خوبی باشیم!
دخترک فقط یه بار و یه بار مهلت داشت به رویایی شیرین سفر کنه و جدی‌ترین بازیه زندگیش رو انجام بده . جادوی سحر قلبش رو با خوندن ورد عشق تبدیل به یه گوی شیشه‌ای میکنه و اونو تو دستای ظریفش میذاره و برای رسیدن به جزیره عشق سفری روی موجها آغاز میشه که راه برگشتی نداره . یا باید بره و عاشقی کنه یا تا آخر عمر کنار ساحل خیره به افق فقط تصور کنه اون حس ناب عاشقی کردن رو . کسی تابحال برنگشته که بهش بگه به محض دور شدن از ساحل ، دریاچه زیبا تبدیل میشه به اقیانوسی کبود و هراسناک ، بازی شکلش عوض میشه و هزار جور ترفند میزنه که تو مسیری اشتباه اون گوی شیشه‌ای نابود بشه …
کاش جزیره‌اش رو پیدا کنه چرا که تموم طوفانها و سختیها و تلخیها فقط با یه بوسه سحرآمیز فراموش میشه … اون گوی شیشه‌ای پر از ترکهای ریزی میشه که با تلنگری تبدیل به ذراتی میشه که هر کدوم دنیایی از خاطرات تلخ وشیرین سفر عشقه …
دخترک با دلی شاد و قلبی پاک پا در راهی میذاره که نابودش میکنه اما قانون اینه که برای رسیدن به اون آغوش رویایی باید وسط آبیه دریا تو آتیش سوخت و صیقل پیدا کرد که قلب شیشه‌ای بشه آینه تمام نمای معشوق
خداوند اغلب اوقات به دیدن ما می آید ولی اکثر مواقع ما خانه نیستیم!!
در کنار ساحل آرامش مینشینم و به افق خیره خواهم شد.
امواج خروشان دریا به سمت ساحل می شتابند !
دریا ساحل را در آغوش می گیرد ... و عشق بازی آغاز می شود ... دست نوازشگر دریا و تن عشوه گر ساحل !
به یاد تو روی این سکوی باقی مانده از روزهای دیرین , نشسته ام و برای تو می نگارم عاشقانه ای که تجلی نام توست ! ...
تویی که دلیل محکمی هستی بر روایت عشق من !
اگر واژه ای هست از توست و از احساسی که به تو میرسد !
آسمان روی دریا ... امشب چراغانی شده ست ... دریا عاشق تر از همیشه خود را به ساحل می رساند !
و من عاشق تر از همیشه از دوری تو می گریم ... میان ما یک دریا و شاید هم یک اقیانوس فاصله ست ! کجاست؟ موسی که با عصایش از میان آبها راهی برایم باز کند تا خود را به تو برسانم.
خدایاخدایا من دریا هستم!!
و نبض زنده بودنم رقص موجهای بیکرانم است خواستم بدانی اگرچه دریایی بزرگ و آبی ام اگرچه اعماق وجودم پر از صدای زمزمۀ ماهیهاست اگر چه آسمان را بالای سرم دارم و زمین را زیر پایم اما بدون تو مردابی بیش نیستم تو معنای تمام امواج خروشان منی بی تو من چون مردابی ام که آفتاب و زمین دشمنم هستند بی تو آفتاب قطراتم را بخار خواهد کرد و زمین مرا در خود خواهد بلعید پس با من بمان تا زنده بمانم
زندگی به امواج دریامانند است چیزی به ساحل میبرد وچیزی دیگر رامیشوید،چون به سرکشی افتد انبوه ماسه ها را با خود میبرد اما توانش بود که تختهپاره ای را نیز به ساحل آورد تا کسی بام خانه اش را بدان بپوشاند
به دریا نگاه کن و دریایی عمل کن به سخاوتمندی او نگاه کن، به آن دوردست‌ها، به آنجا که خورشید -سرچشمه‌ی انرژی الهی- خود را به نیمه‌ی دیگر زندگی رخ‌می‌نمایاند تا عدالتش در تابیدن رعایت شود. محکم بایست و با چشمانی سرشار از کنجکاوی و محبت به دریا نگاه کن، هر آن‌چه که در خود می‌جویی را در گستره‌ی پرتلاطم دریا خواهی یافت او هرچه دارد، از خویشتنِ خویش دارد؛ آرامش را، موج پرقدرت را و هر آن‌چه که می‌خواهد داشته باشد، از خود دارد. او آن‌قدر به توان خویش، پای‌بند است که با دستان مهربان و بامحبت خویش، موجی می‌سازد سرکش و جسور اما از جنس خویش، خوب که به دریایِ بی‌کران بنگری، همین دریای به‌ظاهر آرام، چیزهایی در خود نهفته دارد که بسیاری از آدم‌ها آن را مدتهاست در خویشتن خویش یا گم کرده‌اند و یا به فراموشی سپرده‌اند به دریا نگاه کن و به دریا بیندیش تا آنجا که جزئی از دریا شوی خود را نه در کنار او و نه بر پهنه‌ی نیل گونش که با دریا حس کن، لابه‌لای جریانات مبهم آبی دریا همراه او گاهی سر به اعماق تاریک و در عین حال شگفت‌‌انگیز و زیبایش بسپار و گاه با امواج از دریا جدا شو و به سوی آسمان پرواز کن؛ پروازی که از دریا جدایی‌ناپذیر باشد؛ پایت بر آب‌های دریا و بال‌هایت گسترده در افق زیبا و باز هم جسورانه به دریا نگاه کن.حالا دیگر باید خودت را جزئی از دریا بدانی، آری اگر خوبِ خوب در خود غوطه‌ور شوی، می‌بینی حالا خود تو هم دریایی، دریایی زیباتر از این دریایی که تا به حال نظاره‌گرش بودی، تو دیگر دریا شده‌ای؛ آبی‌تر، آرام‌تر، تو دریایی شده‌ای آبی آرام، زیبای غرورانگیز، جسور مهربان، قدرتمندی و پرتلاطمی امن؛ تو دیگر دریایی هستی آبی‌تر، سخاوتمندتر، قوی‌تر و زیباتر،
. باور کن تو حالا از دریا هم دریاتر شده‌ای، دریایی که می‌داند وجودش حکمتوبرکت
دریایی که می‌داند زیباست، قدرتمند است، مفید است، خلقتش بی‌عیب و نقص و هدفمند است، آمده‌ایم که دریا باشیم
دریا ،هم موج و طوفان دارد و هم آرامش و سکون.
گاهی خشم آلود و کف بر لب است
گاهی آرام و رام.
اما...وسعت و عمقش ،بی کرانگی و زلالی اش ،جها ن های پنهان در ژرفایش ،عظمت آن را نشان می دهد.
عضو شوید
عضویت سریع
خبرنامه وبلاگ:
<-PollName->
آمار
وبلاگ نقاش كوچولو:
آمار مطالب
آمار بازدید
