خوشبختي

و چه خوشبخت بود آدم اول در بهشت و چه زود باخت رنگ خوشبختی را آدم و حوا به طعم سیب و عطر گندم آری انسان سالهاست که به زمین هبوط کرده  و روح خویش را به تسخیر کالبد جان در آورده و تنها دلخوشی اواین است که شاید بنده خوبی باشد حال بین انسان و خدا هفت آسمان حایل شده وحال انسان برای رهایی خویش از زندان دنیا بال پرواز میخواهد تا اوج گیرد تا بلندای خدا

 بال و پر پرواز آدمی روح اوست و باید روحش را به قدری قدرتمند سارد که آن را توان  رهیدن ورهایی به ملکوت باشد