فردا اگه مهدي بياد دردا  رو درمون ميکنه/ آسمون شهرمونو ستاره بارون مي کنه

                       شايد اين جمعه بيايد، شايد.../شايد...پرده از چهره گشايد...شايد

با همه لحن خوش آوائيم/در به در کوچه تنهاييم

                                  اي دو سه تا کوچه زما دورتر/ نغمه ي تو از همه پُر شورتر

کاش که اين فاصله را کم کني/ محنت اين قافله را کم کني

                                           کاش که همسايه ما مي شدي/ مايه آسايش ما مي شدي

هر که به ديدار تو نايل شود/ يک شبه حلال مسايل شود

دوش مرا حال خوشي دست داد...

                       دوش مرا حال خوشي دست داد/ سينه ي ما را عطشي دست داد

نام تو بُردم لبم آتش گرفت/شعله به دامان سياوش گرفت

                                    نام تو آراميه جان من است/ نامه ي تو خط امان من است

اي نگهت، خواسته ي آفتاب/ بر من ظلمت زده يک شب بتاب

                                                پرده برانداز زچشم ترم/تا بتوانم به رُخت بنگرم

اي نفست يار و مددکار ما، کي و کجا؟!/ کي و کجا؟! وعده ي ديدار ما؟!

دل مستمندم اي جان....

دل مستمندم اي جان، به لبت نياز دارد/ به هواي ديدن تو هوس حجاز دارد...

((مهدي جان پس کي مي آيي؟!))

دل پريشونم، پريشونم که اربابم نيومد/بعد عمري عاشقي حتي يه شب خوابم نيومد

آسمون، عصرهاي جمعه مثل من بهونه گيره/بارون گريه باهات حرف مي زنه که خيلي ديره

مادر تو دل غمينه خون جدّت رو زمينه /عشق ما مهدي نيومد عشق ما مهدي نيومد...

العجل يا حجه الله /العجل بقيه الله....

سر زلفت مي بره قلب فرشته ها به غارت /مي دونم که مي شکني هرچي بُته با يک اشارت

                           دل زينب بي قراره/ مادرت چشم انتظاره....

شنيدم يه روز مي آيي که خورشيد از تو پا مي گيره /هر کسي حسينيه، آتيش کربلا مي گيره

وقت خوش عهدي و عشقه/غيرت مهدي رو عشقه

العجل يا حجه الله/العجل بقيه الله...

ميون گريه شنيدم صداي پاي خروشت/به سر عمامه ي احمد، عباي علي به دوشت

مي کشي به ديده ي تر /چادر خاکي مادر

شيشه شيشه ياس مي باره نُه فلک وقتي بيايي/دوباره آباد مي شه باغ فدک وقتي بيايي

العجل يا حجه الله/العجل بقيه الله

شيشه شيشه ياس مي باره نه فلک وقتي بيايي/دوباره آباد مي شه باغ فدک وقتي بيايي

مي بري يه روز به سينه/ مرهمي براي سينه

همه دل شکسته ها چشم انتظار ذوالفقارن/شيعه ها تا تو نياي سر و ساموني ندارن

کار ما شور و شينِ/ يا لثارات الحسينِ

شنيدم براي خاتون مي گيره دل تو هر شب/سر در خيمه ي سبز تو نوشته عمه زينب

اهل گريه اهل دردي/ مثل حيدر کوچه گردي

تا قدم رنجه کني رو چشم من آروم جونم/روضه ي عموي بي دستت ابالفضل رو مي خونم

علقمه کلبه ي غم شد/ کمر جدّ تو خم شد

العجل يا حجه الله

                                            العجل بقيه الله................

((مهدي جان پس کي مي آيي؟!))

منتظر حضورت تا آخرين نفس زندگيمان

گرچه طاقت نداريم!